Burcu

Burcu'ya ayri bi sayfa acalim, gecen 19 ayini, belki yillar sonra hatirlayamayacagimiz bazi detaylari ozetleyelim.

Cok erken ayaga kalkti ve yurudu. 7 ayi biraz gectiginde hicbiryere tutunmadan ayaga kalkiyordu. Bunu bir iki ay yapti. 10.5 aylik oldugunda da rahatca yurumeye basladi.

Uyku durumu felaketti, yasini gecti ama hala gece iki kere kalkip, bir de toplamda cok az uyuyordu. Tabii onu daha uzun sure emzirdigim icin olabilir (14 ay). Geceleri mutlaka bana bi yoklama yapmasi gerekiyordu sanirim :) Simdi bile gece 9 aksam 6:30'dan daha uzun kesintisiz uyumuyor. Genelde 6'da ayakta.
Istahi guzel, ablasinin o vakitler oldugu gibi. Surekli buzdolabi civarinda dolasip, yarim saatte bir "ac ac" diyor, ve dolapta birsey gosteriyor ona vermem icin. Bazen salca gibi alakasiz seyleri tutturdugu da olmuyor degil.

20 aylik olmasina bir hafta kaldi ve su anda soyleyebildigi seyler:
Turkce: anne, baba, abba, "aci"-ac anlaminda, "a" al ya da ver anlaminda, otur, burda, "cu" sut anlaminda, mama, "du du" araba anlaminda, gol, bebe, cici
Ingilizce: no, cold, "so" socks anlaminda  

Tabii ki ablasi ne yapsa taklit etmek, pesinden gitmek istiyor, sac taratmayi, takip takistirmayi, sarki soylemeyi ve dans etmeyi cok seviyor. Oyuncak bebegini yere yatirip islak mendille poposunu siliyor, yemek yediriyor. Bir aydir mama sandalyesinde oturmayi reddediyor, sofra kurulmaya baslanir baslanmaz, inanilmaz bir endise ve telasli ifadeyle, masaya herkesten once oturmak icin kosuyor. En cok da, bizim yemek masasinin bir tarafinda bulunan uzun banka benim kucagimda oturup yemek yemeyi seviyor.

Son yazimdan beri yillar gecti... Eda'nin hayatinda onemli seyler oldu. Artik bir kardesi var. Bu blogda hem ondan hem de kardesi Burcu'dan bahsedelim artik.

Edos simdi 6 yasinda, Kindergarten sinifinda, Midwest Montessori okulunda. Turkiye'deki sabbatical'imizdan dondugumuzden beri 6 ay downtown Chicago'da yasadi, Urban Child Academy kresine gitti, sonra Evanston'a dondu ve Midwest Montessori'ye basladi. Sehir merkezinde yasamayi cok sevdi. Hala yuksek binada oturalim anne, manzarasi ne guzeldi diye bahsediyor. 22. katta oturuyorduk. hergun okula gidip gelirken ya da baska bir yere, asansorde karsilastiklariyla mutlaka sohbet ederdi. Inanilmaz konuskan bi cocuk, herkese laf atiyor. "Kizim yabancilarla konusma" diye hergun ikaz ediyoruz. Simdilerde azaltti, ama hala cok disadonuk bir cocuk.

4-5 yas arasini istahsiz ve cok yemek secerek gecirdi, ama son 4-5 ayda ozellikle cok degisti. Artik herseyi yiyor. Bunun disinda genel olarak hep uslu ve soz dinleyen bir cocuk. Biraz odaklanma sorunumuz var yalnizca :) Netflix'de (kendi deyisiyle "nek-flix") Power Rangers vesaire filmleri seyretmeyi, Big Fish Games'ten indirdigimiz oyunlarla oynamayi, her aksam yatmadan once kakaolu sut icmeyi cok seviyor. Geceleri benimle uyumayi cok seviyor, kiyamiyorum, son zamanlarda sikca uyuyorum onunla. Soyle bir dusundum, bundan birkac yil sonra ben istesem bile, benimle bu kadar vakit gecirmek istemeyecektir. O zaman firsat varken sonuna kadar kullanayim...

Okuma yazmada cok ilerledi, hem Turkce hem Ingilizce. her aksam birer cumle yazip okuyoruz. Baleye gidiyor, ve U6 futbola basladi bu yil. Bazen maci birakip yerlerdeki cimi yoldugu, kendi kalesine gol attigi oluyor ama, genel olarak seviyor. Aslinda yasina gore uzun boylu bir cocuk ve bu fiziksel avantajini iyi kullansa obur cocuklari ezip gecer ama farkinda degil. Ona bunu anlatmaya calisiyorum, bak sen cok daha guclusun bi omuz at gec hepsini diyorum ama, Gokhan boyle seyler ogretmemem gerektigini soyluyor :))